Chillen – 10 april 2018

Na alle jungle geweld even bijkomen in La Paz. We doen niet veel. Wel maak ik nog een korte excursie door de stad om een tripje te regelen voor 19 april, met de fiets langs de beroemde en erg mooie death road.

Weer een bericht dat een vlucht geannuleerd is, maar volgens ons is het weer miscommunicatie tussen twee bedrijven vanwege een wijziging van de tijd.

De meisjes spelen  heerlijk in het huisje. Morgen naar Titicaca lake en Isla del Sol.

---

Isla de la Luna en Isla del Sol – 11 april 2018

Bijtijds worden we opgehaald, want het is een kleine 4 uur (!) rijden naar Copacabana en daarvandaan moeten we ook nog met de boot naar Isla de la Luna en Isla del Sol.

 

Het eerste deel van de trip is saai en een weg banen uit La Paz en El Alto, een andere stad die – de naam zegt t al – hoger ligt.

De wegen zijn niet erg best dus het schiet ook niet heel erg op. Wel babbelen we leuk met de gids over van alles en nog wat in Bolivia.

Na 2 uur stoppen we onderweg voor een viewpoint en ook lekker om de beentjes te strekken.

Een stukje verder rijden moeten we met een klein veertje (waar net 2 auto’s op passen) over, want de hoofdweg loopt via Peru en dat betekent veel oponthoud bij de grens.

Op het korte boottochtje vindt Anika een vriendinnetje.

In Copacabana lunchen we en dan gaan we verder met de boot naar Isla de la Luna.

Bij Isla de la Luna zijn ruïnes van Inca’s, de plek waar de mooiste vrouwen voor de Inca werden gebracht die daar ook werden onderwezen in astronomie e.d.

Indrukwekkende gebouwen van duizenden jaren oud.

Ook interessant dat deze plaatsen nog steeds gebruikt worden voor offers voor vruchtbaarheid e.d. door de lokale bevolking.

Het christendom heeft zich vermengd met de lokale religie, want een van de offers is een hosti.

Het is super rustig, we zijn de enige. Maakt het extra bijzonder.

De gids verteld veel over de historie en ook de betekenis van wat we zien in de context van de religie van de Inca’s met de 3 dimensies. Erg interessant. Zullen we ook bij Machu Picchu een hoop lol van hebben.

Vanaf Isla de la Luna ook mooi uitzicht op de bergketen die overigens ook door de Inca’s vereerd werd.

Daarna verder met de boot naar Isla del Sol.

Kort boottochtje. Als we uitstappen moeten we flink klimmen.

Dat valt op deze hoogte niet mee, al doen we het volgens de gids supersnel (40 min) en hadden we niet eens echte pauzes nodig.

Scheelde ook dat een ezeltje onze rugzakjes naar boven bracht. Anika vond het ook zwaar.

Boven aangekomen nemen we lekker een kop coca thee. Dat is wel nodig ook want de inspanning met de ijle lucht werkt wel op je in.

Het uitzicht vanaf La Enstancia is wel super.

Na een korte pauze voel ik me fit genoeg om nog verder te klimmen naar een uitkijkpunt om de zonsondergang daar te bekijken.

Onderweg zien we nog Quinoa planten, dat telen ze hier veel.

Op de top babbel ik nog wat met Israelische toeristen die net de dienstplicht er op hebben zitten.

Ook de gids heeft het enorm naar z’n zin en zegt dat het net als reizen met vrienden is.

De gids gaat met mij mee via een andere weg terug, dwars door de velden heen. Best uitdagend.

’s avonds doe ik een poging om foto’s te nemen van de sterrenhemel. De werkelijkheid is een stuk indrukwekkender, blijft lastig dat op foto vast te leggen.

---

Sunrise, fountain of youth, nog een tempel en een kerk – 12 april 2018

Vroeg opgestaan om de opgang te kunnen zien. Die zou hier namelijk erg mooi zijn.

Dat is zeker het geval. Indrukwekkende lucht. Opvallend genoeg lijkt niemand anders de moeite genomen te hebben, terwijl het wel een van de hoogtepunten hier is.

Daarna door naar het ontbijt dat erg goed is.

Op 9:00 vertrekken we te voet (er zijn hier geen wegen, alleen voetpaden) naar de andere kant van het eiland waar de bron van de eeuwige jeugd is.

Daar zijn ook nog de originele inca trappen en terrassen bewaard gebleven. Alles lijkt hier te groeien. Ook is het bizar dat groenten hier extreem groot zijn. Maiskorrels zijn hier zo groot als tuinbonen en tuinbonen zijn hier twee keer zo groot. Zou door de goede omstandigheden komen. Zelf denk ik dat de hoogte (4000m) de reden is.

Het is hier mooi, maar wel een stuk toeristischer.

Na de trappen gaan we op een boot naar een tempel. Dat was nog wel wat gedoe, want onze boot blijkt vergeven aan iemand anders die direct naar Copacabana gaat. Uiteindelijk delen we de boot tot de tempel en stappen wij daar uit.

De tempel waar we nu zijn is helemaal gericht op het vereren van de bergen in de verte. Daar wordt ook nog steeds jaarlijks een lama geofferd voor vruchtbaarheid.

Vlakbij gaan we wat eten, een tafel met alles wat ze hier produceren, dus inclusief het belachelijk grote mais.

We zitten op een mooi terras.

En het eten is erg lekker, maar veel te veel.

Er is nog een probleem met de boot, waardoor we wat langer moeten wachten. Geen straf, het is super weer en we hebben mooi uitzicht.

We zien ook nog een replica van een boot waarmee ze vroeger over het meer navigeerden.

Met een kleine zodiac terug naar een plek vlakbij waar we met een auto opgehaald worden.

Daarna door naar Copacabana waar we de bekende witte kerk bekijken.

Goede uitleg van de gids erbij. Het geloof is hier een mengeling van het katholieke geloof en het geloof in Pachamama. Omdat Maria een jurk aan heeft en daardoor een driehoek vorm heeft, zien de locals er de berg in waar zij in geloven en zo ontstaat een mengeling geloof dat vooral gericht is op het vereren van Maria.

Dit is ontstaan doordat een afstammeling van de Inca’s een visioen had van de maagd Maria en daar een beeld van had gemaakt die na veel gedoe door de kerk is goedgekeurd.

Ook grappig dat mensen hier komen om hun auto te laten zegenen door Maria.

Daarna een lange rit terug naar La Paz, weer met het veertje etc. Moe maar wel tevreden zijn we weer thuis waar we lekker pasta eten, de koffers pakken voor de trip van de volgende dag en daarna lekker slapen.