Montevideo – Buenos Aires

’s ochtends minder hoeven haasten dan we van te voren gedacht hadden. Na een nachtje lekker slapen moeten we Montevideo weer verlaten. Er wordt afscheid genomen of we familie zij die na lange tijd op bezoek kwam en nu helaas weer weg moet. Doet ons denken aan onze ervaring in Rotorua. Anika is lekker aan het kletsen met de eigenaresse die er niets van snapt maar het heel schattig vindt.

Ook kunnen Anika en Madouc maar niet genoeg krijgen van een konijntje.

Met de taxi zijn we zo weer bij de haven. Het laatste stuk is wel veel file en slagbomen, waardoor een ritje van 6 minuten een rit van een klein half uur wordt, maar ook dat mag met de lokale taxitarieven de pret niet drukken.

De boot is een supersnelle ferry die met 70 mijl per uur over het water scheurt en daarom is er geen dek waar je op kan, dus helaas geen foto’s kunnen maken van de stad vanaf het water. Met onze laatste geld van Uruguay (kan je in Nederland niet inwisselen en levert ook verder in ZA niet veel veel) kopen we nog wat koffie en koekjes.

In Buenos Aires aangekomen is het middag. We doen niet echt veel meer. Anika voelt zich wel gelijk thuis in het hotel en gaat terwijl wij opnieuw moeten inchecken gelijk op de bank flaneren. De medewerkers van het hotel kan ons wel plaatsen als het stel met de “muchos maletas”, de koffers waar het hotel goed op gepast heeft.

Anika is wel erg moe en gaat lekker tukken. Even rust is voor ons allemaal wel lekker. De eerste 14 dagen is een redelijk strak programma met veel heen en weer gereis, dat verandert zodra we in Ushuaia aankomen en over eigen vervoer beschikken.

’s avonds gaan we er nog even op uit, maar Anika heeft zo lang geslapen dat het inmiddels zo laat is dat we bepaalde stukken Buenos Aires die je mogelijk beter niet op dat tijdstip kan bezoeken maar achterwege laten. Ondanks de vrij nadrukkelijke aanwezigheid van politie overal.

Wel nog een paar mooie foto’s van de skyline van Buenos Aires bij zonsondergang kunnen maken. Een stad met 30 miljoen inwoners, gigantisch groot en druk.

Ook ’s nachts is het erg levendig hier, althans de meeste straten. Ook wel begrijpelijk, want overdag is het grote delen van de dag te heet om veel te doen.

We eten lekker wat in de buurt van het hotel en gaan dan slapen. Bijtijds is het niet meer, want we waren best laat op pad.

Morgen de tassen maar weer inpakken voor het vliegtuig naar Iguazu (of zoals ze hier zeggen / schrijven Iguacu).

Buenos Aires – Puerto Iguacu

We zijn bijtijds wakker en gaan snel alles zo goed en zo kwaad het kan in de koffers krijgen. We hadden bij vertrek al redelijk volle koffers en dat was zonder de dikkere kleding die nu wel in de tassen moet. Met wat spanning op de koffers lukt het wel.

Op de luchthaven test Madouc even de hoed van Anika uit

De remise (vooraf bestelde taxi niet als zodanig herkenbaar) staat al op ons te wachten als wij beneden komen en uit gaan checken. Dat loopt voorspoedig en ook de rit naar de luchthaven voor binnenlandse vluchten gaat vlot. Deze is minder ver weg en het is zondag, dus minder verkeer op de weg. Ook op de luchthaven zoeven we vrij snel door alle controles heen en zwijnen we met de bagage, want daar hadden we extra voor moeten betalen met maar max 15 kg pp. Ik had dat online willen regelen, maar dat ging niet, dus hadden gerekend op ter plekke een onbekend bedrag afrekenen. We zullen het op de vlucht van Iguacu naar Ushuaia wel merken, want dan hebben we waarschijnlijk niet weer zoveel geluk.

Het vliegtuig is een stuk kleiner toestel met 2x 3 rijen en ik zit naast twee dames met of veel zenuwen of blaasproblemen. Want op een vlucht van ongeveer 2 uur moet ik 4 keer voor dat doel opstaan. Van een van deze keren maak ik gebruik van de mogelijkheid snel een foto te nemen.

Er is best wat turbulentie, zeker het laatste stuk vanwege alle stormen boven Iguacu, dus dat tussen al het plassen door maar wel weer in de gordels.

Op de luchthaven blijkt er sprake te zijn van een misverstand. Onze beoogde remise is er met andere mensen vandoor en daardoor hebben wij geen vervoer. Dus pakken we maar een andere taxi en komen zo toch op de bestemming.

Het hotel (Jasy Hotel) is mooi, mooie ruime kamer, trap, balkon, zwembad, tropische omgeving, uiterst vriendelijke eigenaar en staf, wat wil je nog meer.

Als we gesetteld zijn en de meiden even een tuk hebben gedaan gaan we het stadje even in, te voet.

Dat is nog best een flink eind lopen en het is zondag, dus de meeste winkels en ook een aantal restaurants zijn dicht. We hebben evenwel vrij dringend meer argentijnse pesos nodig, omdat taxi’s en de shops in Iguacu allemaal met cash moeten. Op weg naar de ATM worden we echter overvallen door een tropische bui en we vluchten nog net op tijd een klein winkeltje waar ze koud water en soortgelijke waren verkopen. We kopen een paar flessen en wachten de bui af.

Als de heftige regen met keiharde windstoten is verminderd tot een licht buitje gaan we naar een eettentje vlakbij en nemen een lokaal biertje en een simpele hap. Ondertussen ren ik nog even heen en weer naar de ATM om geld te pinnen. Met genoeg cash op zak om de komende tijd door te komen en een volle buik lopen we – droog – terug naar het hotel.

’s Avonds duiken we nog even kort in het zwembad om af te koelen, regelen nog vervoer voor de volgende ochtend naar Iguacu aan de Argentijnse zijde en gaan dan lekker slapen.