Belachelijk vroeg opgestaan. Meisjes houden zich heel goed en vinden het super spannend om in het donker te vertrekken.

We lopen (mogelijk zonder dat dit de bedoeling was) naar een specifieke desk voor priority passengers. Dat had onze taxi chauffeur doorgegeven (hij sprak geen engels, dus dit is wat wij er van maakten). Gelukkig doet niemand moeilijk en staan we 5 minuten later met de tickets voor zowel de vlucht naar Milaan als de vlucht naar Amsterdam in onze handen.

We lopen rustig naar de gate. Daar scoren we nog een croissant en een kop koffie (ontbijt hadden we gelet op tijdstip vertrek overgeslagen).

Hup vliegtuig in en kleine 2 uur later in Milaan. Daar korte overstap en dan hop naar Amsterdam. Mooie gelegenheid om nog even wat slaap in te halen.

Op Schiphol nog spannend of we op tijd terug zijn om Albert te ontvangen. Want die hadden wij besteld, er vanuit gaande dat we gisteren al weer thuis zouden zijn. Gelukkig schiet de bagage lekker snel op (nou ja, is ook niet zo gek met dat enorme eind dat je altijd op Schiphol moet lopen naar de bagage band).

We hebben snel een trein. We nemen plaats in de plek vlakbij de uitgang, wel zo handig met de koffers. In de trein vallen beide meisjes vrijwel direct tegen papa aan in slaap. Ze zijn kapot.

In Utrecht overstappen en daarna nog maar een klein stukje. Auto ophalen. Ik negeer al het gruis dat dankzij de bladluizen flink aan de auto geplakt zit en haal de meisjes op.

Eindelijk thuis (voor de Albert, Jay!). Daar ligt te tuin er super mooi bij en een stuk groener dan toen we vertrokken.

Zelfs de ringslang is er weer!

Fijn om weer thuis te zijn.