Vandaag willen we de omgeving van El Teide van iets dichterbij bekijken. Na wat wikken en wegen (en nog enigszins beurs van Masca) besluiten we het bij een kort tochtje te houden.
Het wordt Roques de Garcia, een reeks bijzondere rotsen in het midden van een gigantische vallei, mogelijk de restanten van een enorme krater.
De tocht zou 1,5 uur moeten duren en we doen er iets minder dan 2 uur over. Onderweg nemen we de nodige foto’s.
De tocht is op een hoogte van circa 2200 meter en hoewel we in totaal maar 150 meter dalen en stijgen merken we wel dat we starten op 2150 meter hoogte.
De lucht is wat ijler hier en we worden eerder moe. Ik begin op deze hoogte ook echt Anika op mijn rug te voelen. Het de paden op klimmen gaat ook beduidend trager dan op zeeniveau. Aparte ervaring.
Voordat de tocht start is er nog een aparte rotsformatie die we beklimmen (we dachten dat dit de start van de route was) waar het behoorlijk druk is met touristen. Alle locals zijn vrij in verband met een feestdag voorafgaand aan pasen en het is hier druk, want dit kan je ook met kinderen doen.
De tocht zelf is wonderwel heel rustig. De start is behoorlijk rap omlaag terwijl we uitkijken op Cathedral Rock, een rots van circa 200 meter hoog. Dat levert een indrukwekkend uitzicht op.
De route vervolgt langs imposante rotswanden en een oude waterval van lava. Even lijkt het er op dat we deze waterval van steen moeten opklauteren, maar gelukkig draait het pad een andere kant op en – al is het nog best wel steil – gaat de route een stuk gemakkelijker omhoog. Eenmaal boven hebben we mooi uitzicht op de Teide en is de route redelijk vlak en lichtjes dalend. Prima te doen dus.
We komen langs nog meer rare rotsformaties en niet al te lang daarna staan we weer bij de auto. Het is hier behoorlijk warm (boven de wolkengrens, dus bijna altijd zon) en hoewel we ons ingesmeerd hebben zijn we waarschijnlijk toch enigszins verbrand.
Terug bij het hotel gaan we nog even met Anika naar een nabij gelegen strandje. We lopen er naartoe maar vergissen ons wel enigszins in de afstand.
In plaats van een paar minuten lopen zijn we toch dik 10 minuten met Anika op de arm onderweg. Gelukkig vermaakt Anika zich met de sleutel van het hotel die aan een ketting om mijn nek hangt redelijk goed en wordt het geen spartelfestijn.
Eenmaal bij het strandje aangekomen is de kust toch wat ruwer dan verwacht. Anika vind de golven eng en wil alleen meerop schoot zitten. Wel gaat ze lekker met steentjes spelen en langzaam bewegen we wat dichter bij het water. Maar als ze een paar keer nat gespetterd wordt door de golven die op de keien kapot slaan is de lol er voor haar vanaf en voor ons ook.
Top El Teide (zoom)
Na het strand gaan we nog even met Anika zwemmen in het zwembad bij het hotel. Dat vindt Anika een stuk leuker. We houden het wel kort, want de kleine meid krijgt het koud.
We geven haar te eten en leggen haar lekker bijtijds op bed. Daar valt ze heerlijk in slaap zodat mama en papa heerlijk in het restaurant van het hotel kunnen eten. Tussen de gangen door kijken we nog even of Anika nog wel slaapt en dat doet ze.
Vandaag weer veel zon gehad en de wijn komt daardoor flink aan. We lezen nog wat en gaan niet al te laat slapen.