Costa Rica

Monteverde cloudforest

De planning was om vandaag, na een korte hike door Monteverde Cloud Forest, naar Rincon de la Vieja te gaan. Na een heerlijk ontbijt gebeld met het hotel waar we zouden willen verblijven voor een overnachting, maar daar hadden ze alleen nog een kamer voor een nacht. Dat is voor ons niet praktisch, want we willen juist een plek waar we twee nachten op rij terecht kunnen, zodat we – zonder al onze belangrijke papieren mee te nemen – een lange tocht kunnen maken.

Stoeltje

Een volgend hotel gebeld. Hier was wel plek, maar men was ook zo eerlijk om te melden dat het park morgen (maandag) gesloten is, dus als we willen hiken kunnen we beter een dag later komen. Dit leek ons een goed plan, dus hebben we besloten een dag langer in Monteverde te blijven. Gelukkig was onze kamer nog niet geboekt door een andere gast, dus kunnen we direct na het ontbijt op pad.

Van deze boom hebben we ook nog een kort filmpje gemaakt, echt enorm:

In Monteverde een lange tocht gemaakt waardoor we het grootste deel van het park wel gezien hebben. Mooi woud. Behalve wat vogels en duizendpoten geen wildlife gezien. Wel hebben we nu kunnen zien waarom het hier cloudforest heet.

Bovenop de continental divide, een bergketen die loopt van de Rocky mountains in Canada (volgens mij begint hij op een gletsjer waar wij een paar jaar terug nog op gestaan hebben) tot het zuiden van Argentinie. Op een heldere dag kan je aan de ene kant de Pacific Ocean en aan de andere kant Carribean Sea zien. Zo helder was het vandaag niet. Met grote vaart razen wolken hier voorbij.

Verder door het bos verder gewandeld via een hoge hangbrug naar een kleine waterval. Was een leuke tocht.

Uitzicht vanuit Monteverde, in de verte de golf van Nicoya waar we nog naar toegaan

Op een tip van onze hoteleigenaar hebben we ook de San Luis Falls nog bezocht. Dat was een zeer bijzondere tocht. De weg er naartoe was eerst eindeloos lang een helling afrijden met een hellingshoek van 20% of meer (stond niet aangegeven). Uiteraard was de weg slecht vol gaten en scherpe keien en op de meeste plekken niet breed genoeg voor 2 auto’s, dus feest als er een tegenligger aankomt.

Na dit abseilen voor auto’s werd de weg precies een auto breed en mochten we over nog grotere keien en door kleine ondiepe riviertjes onze weg vervolgen. Uiteindelijk aangekomen op een weilandje dat diende als parkeerplaats en daar begon gelijk ook het pad.

De tocht zou ongeveer 40 minuten naar de waterval zijn en dat hebben we er zeker over gedaan. Het begin ging heel vlot en al vrij gauw zagen we een familie kapucijneraapjes door de bomen scheren. Erg leuk om te zien.

Daarna ging het pad verder en verder omhoog, met planken die over stroompjes gelegd waren die dienden als brug. Best avontuurlijk en leuk om te doen. De omgeving was ook erg mooi en het weer was super.

Eenmaal aangekomen was de waterval zo hoog dat hij niet eens in zijn geheel op de foto paste. Het water was even te koud om in te zwemmen, maar wel lekker even de voeten in het water gestoken. Ter plekke nog leuk gesproken met een amerikaanse lawyer die over de praktijken in New York nog het nodige wist te vertellen.

Daarna terug naar ons hotel. Onderweg nog een duits stel een lift gegeven naar Santa Elena en daar gelijk maar een overheerlijke vruchten yoghurt shake genomen. Al het fruit is hier zoveel lekkerder dan in Nederland, zonde dat wij het met die halfrijpe rommel moeten doen.

‘s avonds nog lekker gelezen en wat plannen gemaakt voor de volgende dag. En bijtijds gaan pitten, want van al dat gehike zijn we best moe.

Morgen gaan we wel op weg naar Rincon de la Vieja. Volgens mij hebben we daar geen internet, dus een update kan wel even op zich laten wachten.