Goed geslapen en na een lekker ontbijt met wat verwarring omtrent het gebruik van y en o in het spaans (en/of) eindigen we in plaats van een ei met ham en kaas met geen van de drie. Geeft niets, want het ontbijt is zondermeer al erg royaal (komt goed uit, want meestal lunchen we niet omdat Anika dan net gaat slapen) en een dagje zonder ei kan geen kwaad.Vandaag gaan we naar Caya Coco, een strand bij Rocarena waar ook de Nautic base is.Dat laatste is wel een erg royale omschrijving voor wat kano’s en waterfietsen, een boot met een glazen bodem en een paar hele kleine katamarans waar je met twee personen al het idee hebt dat hij vol is (kennelijk kan je er met 5 man op).Na wat zoeken blijkt er geen weg te zijn naar de nautic base. In plaats daarvan moet je parkeren bij het restaurant Rocarena en 3 minuutjes over het strand lopen.

Later begrijpen we beter hoe e.e.a. zit, het blijkt te gaan om een strand dat eigenlijk hoort bij een van de all-inclusive resorts (Melia) en waarschijnlijk horen de activiteiten van de Nautic Base daar ook bij als onderdeel van de all-inclusive ervaring.De Duitsers die in onze vorige overnachtingsplek verbleven blijken niet op te komen dagen dus uiteindelijk gaat het bootje met mij alleen naar het rif. Dat is ongeveer 200 meter uit de kust en met de catamaran zijn we er zo.Er staat redelijk wat wind dus zijn er vrij hoge golven waardoor ik voor ik het water in ga al doorweekt ben van het opspattende water.

Het rif is mooi, er zijn veel vissen waarvan een deel met mij mee blijft zwemmen zo lijkt het wel. Er zijn veel verschillende soorten mooi koraal. Met de uitschuifarm op een camera kan ik ook onder het koraal filmen en foto’s maken en dat levert aparte plaatjes op.Wel is het wat vreemd om zo alleen rond te zwemmen bij zo’n rif. Voelt toch wat raar. De cubaan op de boot gebruikt de tijd voor een siesta en let totaal niet op wat ik aan het doen ben. Na een poosje komt er een groep duikers die op dezelfde plek waar ik aan het snorkelen was ook het water in gaat.Na een poosje krijg ik een fluitsignaal dat de tijd er op zit. Kennelijk ben ik dan al ongeveer een uur bezig.Binnen no time zijn we weer terug op het strand. Anika ligt nog steeds te slapen maar wordt kort daarna wakker. We nemen nog een cocktail maar blijken aangezien te worden voor gasten van het all-inclusive resort en hoeven niet af te rekenen.

We gaan terug naar de auto en daar zien we nog twee pelikanen vlakbij het strand vis vangen. Onderweg stoppen we nog om wat extra geld te wisselen, want met ons huidige uitgavepatroon komen we mogelijk net iets tekort en dat is geen prettig gevoel. Bovendien is er vlakbij een bank met een korte wachttijd en dat is een groot pluspunt.De trip door de mangroven die we hadden willen maken, vrij dicht bij Moron, vertrekt maar tot 15:00 uur dus daarvoor zijn we inmiddels te laat. Dan laten we dat maar zitten, bij Zapata is immers een enorm gebied met mangroven en daar gaan we zondermeer nog naar toe.Met Anika eten we nog lekker een bekertje ijs op dat ze gulzig weghapt.

Als we nog even willen gaan zwemmen in het zwembad bij de casa, maar dat blijkt helaas net leeg te zijn om schoongemaakt te worden. In plaats daarvan bestellen we maar een cocktail en gaan lekker wat lezen en met Anika op het binnenplaatsje met schommelstoelen spelen tot het tijd is om te eten. Anika eet zowaar weer wat met ons mee, al is het niet heel veel, maar het is een goed teken. De meegenomen pindakaas is ook een uitkomst, want daarmee gaat het broodje net iets beter naar binnen.