Een vol programma vandaag. Definitief de knoop gehakt om hier nog een nacht te blijven. Dat is zo geregeld aan de balie.

Omdat we tussen 9:00 en 9:15 uur een plaatsje verderop moeten zijn voor een tripje met een gids moeten we wel wat opschieten met het ontbijt, hetgeen met Anika die geen grote eter is en zeker geen snelle eter, nog een hele opgave.

Uiteindelijk staan we 9:15 uur voor de deur van de office, maar onze contactpersoon met wie wij gisteren gesproken hebben is er nog niet. Blijkt dat de bus flinke vertraging heeft en iedereen daarom later is.

Onze gids, Havel, is een ontzetten aardige man die duidelijk gek is op kinderen. Wonder boven wonder klikt het ook vrij snel met Anika die niets moet hebben van vreemden de afgelopen dagen en zeker niet van vreemde mannen.

De eerste stop van de trip naar de meest westelijke punt van Cuba is een natuurlijk aquarium, feitelijk een ingestorte grot met een kleine gang naar de zee. Ziet er mooi uit en we zien een hoop kleurrijke vissen zwemmen dankzij het superheldere water.

Daarna stoppen we om de bee hummingbird te zien, de kleinste vogel ter wereld, nog geen 6 cm. Het beestje is lastig vast te leggen op camera, zeker zonder de zoomlens van de canon, maar met de verrekijker zien hem wel goed.

Onderweg is er de hele tijd geritsel in de bosjes van krabben op weg naar de zee om daar eieren te leggen. Blijft humoristisch hoe deze beesten de schaar vervaarlijk naar je uitsteken terwijl ze terugtrekkende bewegingen maken.

Even verderop is er een grot met vleermuizen en een slang.

In de grot is het helaas te donker voor echt goede foto’s, maar de hoeveelheid vleermuizen die hier rondvliegen, sommigen met babyvleermuisjes aan zich vastgeklampt, is indrukwekkend.

We rijden door. Non stop steken hordes krabben de weg over en het is lastig ze ontwijken. Na een tijdje stoppen we bij een mooi uitkijkpunt waarbij we de golven op de lage cubaanse kust kunnen zien beuken. Het hele schiereiland is nergens meer dan ca 20 meter boven zeeniveau.

Een stuk verderop zien we de verwoesting die een orkaan heeft aangericht. Gek genoeg niet de wind, maar de enorme massa zout water die het land op is gespoeld heeft alle bomen gedood met een bizar dor landschap tot gevolg.

Niet veel verder is een lagune waar veel krokodillen zitten. Ook hier missen we de canon, want om deze beestjes met een normale camera goed in beeld de brengen is haast niet mogelijk. Met de verrekijker zien we e.e.a. wel goed en de beesten liggen in rijen naast elkaar in het water.

Uiteindelijk komen we aan bij het strand aan de westkust waar Anika lekker kan scheppen en we even kunnen zwemmen.

Het strand is vrijwel verlaten en met het groen dat doorloopt op het strand in combinatie met het heldere water een indrukwekkend gezicht.

Op de weg terug naar het begin van het park zien we nog (de kop van) een grote Iguana wegschieten als we voorbij rijden.

Na de trip lunchen we in een casa vlakbij. Het eten is uitstekend en we genieten er goed van.

In ons hotel teruggekomen ploffen we even neer, verzamelen de snorkelspullen en gaan vanaf het strand de zee in.

Anika kan het dit keer veel beter aan dat mama even weg is en terwijl mama aan het snorkelen is lopen wij verder over het strand en gaan we bij een van de appartementen de trap op en afklimmen, tot groot plezier van Anika (“deze trap klimmen”).

Daarna is het mijn beurt om te snorkelen. Ik maak een lange trip en zorg er voor dat de foto’s nu wel goed lukken.

Ik maak een hoop mooie foto’s van koraal, zie nog een schol wegzwemmen en eindeloos veel vissen. De lionfish die ik gisteren gezien had blijkt nergens de bekennen.

Op het moment dat ik op het punt sta om om te draaien en terug te zwemmen zie ik even verderop nog een groter stuk koraal.

Ik ga daar kijken en als ik een duik neem om onder een overhangende richel te kijken zie ik zowaar de mooie Lionfish weer zwemmen, dicht tegen de rotsen aangeklampt, eigenlijk niet van zins om er uit te komen.

Een stukje verder zie ik een zelfde soort sprieten uitsteken en dat blijkt nog een Lionfish te zijn, aan het verschil in kleur te zien gok ik een vrouwtje.

Met wat filmacties waarbij de camera heel dichtbij kwam besluiten de vissen toch maar weg te zwemmen en kan ik daar wat mooi beeldmateriaal van opnemen.

Tevreden na deze snorkelactie eten we op het strand nog een ijsje. Dit keer koop ik er drie, de eerste keer dat Anika haar eigen ijsje krijgt. Dat voelt ze ook duidelijk want we mogen haar niet helpen bij het opeten.

De schade met knoeien blijft beperkt en helemaal blij van het ijsje eten gaat Anika met ons mee terug naar de cabina. Daar speelt ze nog lekker druk (fijn dat we zo’n ruime cabina hebben waar dat kan) en gaat daarna lekker slapen. Niet al te lang daarna volgenwij haar voorbeeld. Heerlijke dag.