Omdat het in Vinales echt behoorlijk warm is op het moment maar bijtijds er uit om een tochtje te maken. Om 9:00 uur staan we bij de park information om te beginnen aan een hike van 2,5 a 3 uur door een vallei met mogotes.

We starten bij het restaurant waar we gisteren geeindigd waren en lopen wisselend van op echte paden tot meer cross country eerst vrij steil naar beneden. De gids is ontzettend aardig en spreekt goed Engels en legt ons uit over mogotes, de planten die er op groeien en wat nog meer.

De tocht voert ons langs ruines van huizen en huisjes om tabak te drogen die niet meer gerepareerd zijn sinds een orkaan die hier een paar jaar geleden huisgehouden heeft.

We zien ook tal van drooghuisjes die nog wel in gebruik zijn en een hoop vee dat in het landschap staat, vaak wel vastgebonden aan een lang touw.

En ondertussen hebben we telkens mooi zicht op de mogotes.

Halverwege de trip stoppen we bij een echte tabaksplantage van een van de grootste tabaksproducenten van Vinales.

De droogschuur hangt vol met tabak dat nog wel gefermenteerd moet worden, maar ook nu al ruikt het heerlijk.

De boer legt ons het proces van de tabak uit. Per plant wordt er 4x geoogst op verschillende plekken van de plant. Kennelijk heeft ieder blad zijn eigen smaak en moet dat voor een goede sigaar gemengd worden zodat de smaak niet te sterk is.

De boer in kwestie laat ook aan ons zien hoe je een sigaar rolt. Uit drie hele bladeren (van verschillende delen van de plant) wordt een sigaar gerold, dat wordt geperst voor tenminste een uur en daarna wordt er nog een blad, het buitenste blad, om de sigaar gerold. Leuk om te zien.

We kopen een paar sigaren van de boer (we zijn tenslotte in Cuba) en gaan dan verder met onze tocht.

Slingerend door het landschap, af en toe over prikkeldraad heen klimmend, komen we uiteindelijk weer bij het restaurant uit en zit de trip er op.

Inmiddels is het flink warm en zijn we ook wel blij dat we even kunnen pauzeren. Zeker met Anika op de rug en het laatste stuk steil heuvelop is het wel even afzien.

We houden een vorm van siesta en doen de middag niet veel. Wel annuleren we onze sunset tour nog, want we hadden gisten al een mooie zonsondergang gezien en voelen er na de inspannende hike van die ochtend niet veel voor om dat nog eens over te doen, temeer omdat de sunset tour ook langs een tabaksplantage zou gaan en dat wel heel veel dubbelop zou worden.

Wel geven we ons op voor de sunrise tour de volgende morgen.

We hopen alleen dat de uitsluitend spaans sprekende dame dat uit ons verhaal begrepen heeft, want anders staan we morgen voor niets heel vroeg op. We denken overigens van wel, want met veel gebaren en uitleg dat het gaat om de trip “manana de manana” krijgen we als antwoord “aqui, seis y medi” dat ons een logisch tijdstip lijkt.

Vervolgens rijden nog een rondje door het gebied en zien onderweg nog mooie mogotes, kleine dorpjes e.d.

Die avond eten we ‘s avonds heerlijk in de casa. Bij de casa leert Anika nog goed traplopen (vooral trapaf is nieuw voor haar en gaat steeds beter), met als gevolg dat wij om beurten toezicht houden. Hilarisch om te horen hoe Anika daarbij tegelijkertijd de treden telt. Dat gaat de ene keer vrij goed, al slaat Anika “vier” wel vaak over, maar andere keren telt ze, vol enthousiasme: “Een, twee, zeven, tien!”.

‘s avonds gaan we vervolgens bijtijds slapen want de volgende morgen moeten we vroeg op.