Na een warme nacht met de keuze tussen herrie van de airco of een meer zwoele nacht toch nog redelijk uitgerust wakker geworden. Anika slaapt ook al door tot even na zessen, dus dat is ook een pre.

Goed ontbeten met een eitje, vers sap, vers fruit, koffie en lekkere broodjes. Prima geregeld. Anika hapt ook lekker de broodjes mee en heeft de grootste schik met het telkens weer over een gootje stappen.

Vandaag een tripje gepland richting het meest oostelijke puntje van Cuba. Wat Anika betreft hadden de tussenstops niet gehoeven. Vanaf het moment dat we in de bus stapte was het de hele tijd met een big smile: “Busje rijden, jaaaaaah!”.

Eerst een stop bij een cacoa plantage, daarna bij de boer binnen geweest en gezien hoe chocola gemaakt wordt en natuurlijk ook wat chocola geproefd (en gekocht).

Interessante uitleg van het systeem met cooperaties en vrije boeren die per saldo toch weer 85% of meer aan de staat verkopen omdat die de enige chocoladefabriek van het land heeft en er weinig interesse bestaat in cacao-bonen.

Tweede stop was bij een rivier waar we met een bootje een stukje hebben gevaren en daar aan land zijn gegaan om vervolgens, na een minuut of 10 lopen, het water in konden om te zwemmen.

Was leuk en ten opzichte van het zeewater koeler, want het water komt uit de bergen.

Anika vond het eerst wel eng maar durfde later wel het water in en ging vervolgens lekker met een schepje mama en papa nat spetteren.

Daarna nog een stop bij een strand: Marglita. Deed ons erg denken aan Nicoya in Costa Rica. Zo’n semi rustig surf sfeertje, al waren de golven hier niet groot genoeg om te surfen.

Met Anika slapend in mijn armen kreeft met de lokale speciale kokos/tomaat saus gegeten (aanrader!) en daarna nog met Anika in het zand en later water gespeeld. Hoewel ze altijd erg huiverig is voor de zee en de branding was het water hier erg kalm en durfde ze zo met papa mee het water in te lopen.

Anika eerst erg ongelukkig dat ze bij de zee weg moest en daarna weer dolgelukkig dat ze mocht “busje rijden”.

Eenmaal terug in Baracoa hebben we nog overwogen nog een nachtje te blijven voor een trip naar het park in het noorden, maar die trip was voor de volgende dag net volgeboekt (je moet er met een gids heen). Dat maakt het voor ons makkelijker, want dan hoeven we geen wijziging aan te brengen in de globale planning die we gemaakt hadden. Wel jammer om morgen afscheid te moeten nemen van dit gezellige stadje en deze aardige mensen.

Einde van de middag kijken wij vast naar wat alternatieven voor een overnachting in onze volgende tussenstop Santiago de Cuba en wat we daarna zullen doen.

‘s avonds in de casa nog een heerlijke vismaaltijd gegeten, gelukkig iets minder overdadig dan de dag ervoor. Anika heeft daarna nog leuk gespeeld met de 10 of 11-jarige dochter van de casa: Melissa. Samen tekenen, samen ballen, etc. Had wel tot gevolg dat Anika maar niet wilde gaan slapen (alles was veel te leuk) dus ging ze wat te laat naar bed.

Was een indrukwekkend dagje voor Anika. Grappig dat we haar in haar slaap nog hoorde zeggen: “Busje rijden.”