Vanochtend na het ontbijt het laatste vulkaannieuws bekeken. Gisteren kennelijk toch geen eruptie onder de gletsjer geweest, maar iets dat op de meetapparatuur er wel erg op leek. Er is in ieder geval een grote scheur die groter wordt en er zijn nog steeds heel veel aardbevingen diep onder de grond.
De wegafsluitingen zijn onveranderd en de 1 lijkt open te blijven, dus we besluiten het er op te wagen en onze route niet om te gooien door enorme stukken terug te rijden. We vervolgen dus gewoon, volgens plan onze, onze route naar het oosten: op naar Djupivogur.
Het is vandaag bewolkt en zo nu en dan valt een spat regen.
Het effect van dit weer op het landschap is bijzonder.
Alles ziet er gelijk een stuk dreigender en daardoor geregeld ook indrukwekkender uit.
We stoppen nogmaals bij Jokulsarlon, dit keer om te kijken hoe ijsschotsen naar zee drijven. Dat lijken er nu meer, maar kan ook te maken hebben met het tij. 
De van de gletsjer afgebroken stukken ijs drijven naar zee, maar worden vervolgens door de branding weer teruggespoeld.
En bij lager tij blijven ze dan liggen op het strand, waar ze verder smelten.
Een apart fenomeen dat bijzondere foto’s oplevert.
Tussen het nog drijvende ijs zwemmen zeehonden en vliegen veel vogels.
We rijden verder en onderweg zien we geregeld kleine meertjes waarin bergen en gletsjers weerspiegeld worden. De donkere lucht geeft het een heel apart beeld.
Soms ook wat onwerkelijk.
We vervolgen onze weg naar Hofn waar we nog een paar boodschappen hopen te doen omdat we bij onze volgende bestemming zelf ontbijt moeten regelen. Daarnaast hopen we in Hofn een update te krijgen over de wegen en de stand van de vulkaan.
In Hofn krijgen we te horen dat er niets nieuws te melden is en we waarschijnlijk wel door kunnen rijden. We krijgen ook info dat de wegen naar een waterval, een tochtje dat we morgen willen maken, niet is afgesloten. We lunchen wat in Hofn met een geweldig uitzicht over de binnenzee en gaan daarna verder naar Djupivogur.
De weg loopt nu langs de kust en is zeker geen straf om te rijden.
Na ongeveer een uurtje komen we aan bij onze bestemming. In de verte zien we de blokhutjes die op het land van een grote boerderij zijn neergezet al liggen. Even verderop ligt kennelijk op hetzelfde terrein ook een waterval.
Anika heeft gelijk dikke pret in de blokhut.
We gaan nog even naar Djupivogur om daar wat te eten in een klein cafe/restaurantje.
Djupivogur is een klein havenstadje. In Djupivogur eten we een heerlijke kom soep met wat kruidkoekachtig brood en nemen nog een lekkere wafel toe. Het is inmiddels tegen sluitingstijd en dat geeft Anika heerlijk de ruimte om wat rond te rennen en op stoelen te klimmen. Ze steelt gelijk de harten van de dames in de keuken die ons snoesje gelijk ook even van dichtbij komen bewonderen.