Anika was weer vroeg wakker vanochtend. 6:15 uur was het, maar ze wilde nog wel even knuffelen in bed en met de Ipad met Dora hield ze het tot een uur of 7:00 vol.

Weer goed ontbeten. Tijdens het ontbijt horen we de wind zo nu en dan langs het huisje gieren.  Het waait flink, maar bij vlagen. Dat betekent ook dat het allemaal een stuk kouder aan zal voelen.

We pakken Anika goed in en gaan dan op pad naar onze enige bestemming van de dag: Hvaragerdi, een plek waar een wandeltocht langs een mooi vulkaanlandschap met aan het einde warme bronnen start.

Bij de afslag naar onze wandelroute stoppen we nog even om een foto te maken van een golfbaan. Hier is het golfen tussen de fumarolen en de hete bronnen een soort Xtreme Golf. Ziet er grappig uit.

De wandeltocht begint gelijk met een stevige klim. Dat zal een uur lang aanhouden en vergt best wel enige inspanning. Na een korte klim komen we al langs een diep gat waar continu stoom en vervaarlijk gerommel uit omhoog komt.

Al vrij snel zijn we hoog genoeg geklommen om een mooi uitzicht over de omgeving te hebben.

 

Bovenop de berg voelen we de wind wel meer en we pakken Anika nog iets meer in.

Anika heeft de grootste schik en loopt het grootste deel van de route lekker te babbelen. Ze kan nu ook al goed mama en papa zeggen, als is het niet altijd duidelijk wie ze precies bedoelt.

Het uitzicht is geweldig en afwisselend dorre hellingen van steen tot mooie groene hellingen.

Na een top krijgen we uitzicht op een rivier en grote waterval die zich een weg door de bergen heeft gebaand.

 

We vervolgen onze weg en zien de hele tijd een stroompje met warm water. In de verte zien we ook al wat stoompluimen van de fumarolen en kokende poelen.

Onze route loopt vlak langs een paar kokende waterpoelen. Vlak er omheen groeit gras. Bijzonder contrast. Als de wind even gaat liggen trekt het landschap boven de poelen dicht met witte rook.

We komen tot vlakbij een ijsblauwe poel met water van rond de 100 graden.

Blijft een bijzonder gezicht om water midden in de natuur te zien koken.

Als de wind de dampen direct wegblaast ziet de poel ziet er verleidelijk uit.

Onderweg nog meer fumarolen. Als de wind even gaat liggen levert dat gelijk een geheel ander landschap op.

Onderweg komen we nog een groep op Ijslandse paarden tegen. De paarden zijn duidelijk gewend aan dit natuurgeweld en lopen zonder problemen door de zwaveldampen heen.

Het vervolg van de route is weer vrij van de dampen.

Voordat we naar de hete bronnen gaan nemen we nog een detour omhoog voor een mooi overzicht van de omgeving.

Voordat we naar de bronnen gaan lopen we nog naar beneden om de fumarolen van dichtbij te bekijken. HIer is geen enkele vorm van afzetting meer en het  is goed oppassen waar je loopt want overal zijn stroompjes met bijna kokend water en pruttelende modderpoelen.

We lopen verder over het pad naar een plek waar een stroom met heel heet water en een stroom met koud water bij elkaar komen en tezamen ongeveer 35 graden water opleveren. Het water is net iets warmer dan badtemperatuur en een bijzondere ervaring in the middle of nowhere. Anika vind het in het begin best wel eng, zeker omdat het water erg warm is, maar na een tijdje heeft ze de grootste schik en wil ze er niet meer uit.

Na afloop van dit warme bad lopen we terug naar het beginpunt. Daar drinken we nog een warme chocolademelk en voeren de slagroom aan Anika. Anika houdt duidelijk van slagroom.