Om 8:45 gestart met de tocht die 6-7 uur zou moeten duren. Het is een interessante route, eerst langs/door een rivier, een paar mooie poeltjes, langs grotten en dan over een vlakte langzaam om hoog naar de top van een berg en dan weer naar beneden langs kliffen, meer poeltjes weer terug langs een rivier naar de camping. De route is 17 kilometer in totaal.
Al vrij snel kwamen wij er achter dat het idee van pad in namibie een aardig overeenstemt met het idee van pad in australie. Je geeft aan waar je moet komen en zie maar hoe je er komt. De route was wel vaak verwarrend aangegeven. Op sommige plaatsen werd je overladen met aanwijzingen waar je naar toe moest om je vervolgens bij een driesprong te laten raden welke kant je op moet.
Het eerste deel van de tocht was erg leuk en mooi. Op speelse wijze moesten we telkens de rivier oversteken waarbij je telkens zelf moest uitzoeken wat een goede plek was om over steentjes te hoppen.
Na een tijd lopen kwamen we bij een paar mooie poeltjes vol met enorme kikkervisjes (zo groot als je hand) en dito kikkers. Verderop was een diepere poel met minder ingezetenen en daar lekker even afgekoeld.
Daarna verder op pad. Het pad was al ruw maar werd steeds ruwer. Vele kilometers afgelegd over losliggende stenen die wegglijden onder je voeten. Was een zware route.
Onderweg ook de nodige keren de route kwijtgeraakt en daarna weer teruggelopen tot het laatste bekende punt van de route en daar vandaan weer onze weg verder gezocht.
We hadden ieder 2,5 liter water mee, maar dat bleek erg weinig aan het eind van de dag. Na een kleine 5 uur hadden we het halfway point bereikt. Dat beloofde niet veel goeds.
Onderweg kwamen we wel het nodige wildlife tegen. Van een soort reuze hamsters (bleken later dassies te zijn), herten tot een hele bavianenfamilie – vader moeder en een stuk of 4-5 kleintjes – die gelukkig voor ons wegliepen, want ze zaten midden op het pad.
Met flink doorstappen lukte het toch om om 6 uur het punt te bereiken waar de route weer samenging met de rivier die ook langs de camping loopt. We maakten ons namelijk wel een beetje zorgen dat we in het donker onze weg zouden moeten vervolgen. Met de rivier als richtsnoer zou het dan in ieder geval wel goed komen. Gelukkig bleek dat niet nodig want om 18:45 uur bereikten we onze camping, nog net voor het echt donker zou worden.
We waren helemaal gesloopt en als oude omaatjes strompelden we wat over de camping. Als eerste hebben we samen tenminste 2 liter water gedronken. Daarna nog wel lekker gebraaid.
Jeetje, wat ontzettend bijzonder allemaal.
Genoten van jullie verhalen en kijk uit naar de Chobe avonturen. De ambulance op het water liet mij denken aan onze mokoro punter genoemd ambulance waar hij in geboren was. Comments zijn af vandaar hier ff. Geniet