17 oktober: Door de bergen naar Walvisbaai

Met spierpijn opgestaan en rustig aan ontbeten en de route voor vandaag meer in detail uitgestippeld. We gaan op weg naar Walvisbaai, maar we nemen niet de kortste route. In plaats daarvan gaan we een aantal passen rijden: de Spreetshoogte, de Gemsberg en de Kuisebpas.

Op weg van de camping naar de grotere weg kwamen we nog een groep Hartmann mountain zebra’s tegen. Ze stonden letterlijk op de weg en toen wij aankwamen gingen ze in volle draf er vandoor. Vervolgens draaide het mannetje zich om en snoof vervaarlijk. Erg mooi om van zo dichtbij in het wild mee te mogen maken.

De Spreetshoogte pas was een uitdaging voor de auto. Met een hellingshoek van 25% was deze pas behoorlijk steil en was het vaak terugschakelen naar de eerste versnelling en vol gas om boven te komen.

De Gemsberg was wat dat betreft een stuk makkelijker, al waren er hier wel geregeld stukken van de weg aan de afgrondkant van de berg weggevaagd, dus dat was wel oppassen geblazen. Verder hielp het niet dat ze bezig waren met wegonderhoud, wat hier betekent dat een soort grote sneeuwschuiver de steentjes over de weg verdeeld. Dat doen ze evenwel in drie banen, dus als ze nog met dit werk bezig zijn heb je continue een aardig bergje stenen van circa 10-20 centimeter hoog in een lange baan op de weghelft liggen. Helaas lag deze hoop stenen op de weghelft die ik moest gebruiken waardoor de toch al smalle weg nog smaller werd en je nu wel heel dicht langs randjes moest rijden.

Omdat er op de wegen in Namibie weinig verkeer is en bij dit soort passen nog minder was dit makkelijk op te lossen door zo nu en dan op de tegenliggersbaan die veel breder was te rijden. Onderweg nog wel wat oponthoud door een bus die van de weg geraakt was. Gelukkig ging het mis aan de bergkant en leek iedereen ongedeerd.

De Kuiseb pas stelde gelet op de vorige twee passen niet veel meer voor. Wel mooie uitzichten, net als bij de vorige passen. Na de bergen rij je vrij snel eindeloze vlaktes in die steeds dorrer worden en op het laatst veranderen in een lange duinenrij. Voor je het weet kijk je nog eens om je heen en is het landschap totaal anders.

In Walvisbaai aangekomen op zoek naar een overnachtingsplek, want dat hadden we nog niet geregeld. Omdat het inmiddels 17:01 was, was de tourist info al gesloten (sluit om 17:00). Helaas. Gelukkig wist de buurvrouw van een zeilbotenverhuurbedrijf ons goed de weg te wijzen naar een nabij gelegen camping.

Het is hier een stuk kouder, waarschijnlijk maar een graad of 20-22, maar door de straffe wind voelt het kouder aan. Even omgekleed en daarna naar een restaurant waar we veel goeds over gelezen hadden: The Raft.

Bij The Raft, een restaurant op palen dat uitkijkt over zee, genoten van de zonsondergang met een goede fles wijn.