27 oktober: Chobe – Olifanten

‘s ochtends nog een tocht gemaakt door Moremi. Anders dan dat het interessante 4wd routes waren niet veel wildlife gezien. Op het moment dat we de gate passeerden om Moremi uit te gaan kwam een kampbeheerder achter ons aangerend met het verzoek of we in convooi met een ander konden rijden vanwege de river crossing verderop. Kennelijk levert deze problemen op. Op zich opmerkelijk omdat ons daar eerder niets over verteld is. Kennelijk is het allemaal net wat dieper geworden door de regen van gisteravond.

Wij voorop in het konvooi van twee auto’s een weg banen door de weggetjes hier. De instructies die we kregen welke weg te volgen leken duidelijk genoeg toen we vertrokken, doch in de praktijk is dat toch anders. Uiteindelijk toch de juiste weg gevonden waar de weg ophoudt in een klein riviertje en verderop weer verder gaat. Het is hier best diep, het water komt tot heuphoogte (ok, ik ben een klein ventje, maar is toch best diep!).

Zekerheidshalve ook een andere zijweg die naar een andere crossing gaat bekeken, maar daar is de crossing breder en lijkt hij nog dieper. Dus weer in convooi terug naar de eerste, weer eerst te voet samen met de mensen van de andere auto de rivier op diverse plaatsen overgestoken om de ondiepste plek te vinden. In tegenstelling tot de auto die ik in australie had heeft deze geen snorkel en kan hij dus minder diep het water in. Daar maak ik me wel een beetje zorgen om, maar we moeten toch verder.

Uiteindelijk een plek gekozen en op goed geluk er doorheen. Op het moment dat je het water in gaat is er geen weg terug meer. Langzaam zie je het waterpeil stijgen en dan ineens, plof, kom je in dieper water terecht en staat de auto bijna stil. Vol gas gegeven om er uit de komen. De luchtinlaat van de motor en de uitlaat zijn nu onder water, dus dat moet niet te lang duren want anders valt de motor uit en dan sta je daar tot iemand je er uit haalt. Gelukkig wel veilig de overkant gehaald.

Of klik hier

Daarna de andere auto, een duits echtpaar met dochter van eind twintig die ons volgden er doorheen geholpen. De dames in het gezelschap waren kordater dan pa achter het stuur. Zonder enige vrees voor krokodillen en dat soort beesten liepen ma en dochter allebei tot hun heupen de rivier door om te helpen de beste route te bepalen. Petje af. Toen pa had gezien dat ik er wel doorheen gekomen was durfde hij ook wel. Leuk contact opgedaan. Ze verblijven op dezelfde camping, dus we zien ze later vandaag nog een keer.

Dit alles was nog om Moremi uit te komen. Kort daarna Chobe in gereden. De eerste vijf kilometer vanaf de ingang kwamen we al minsten 5-10 olifanten tegen, grazend in de verte of vlakbij lekker in de schaduw van een boom staand. Gek genoeg krijg je van olifanten in het wild op de een of andere manier niet genoeg.

Onderweg naar Savuti, onze camping, veel wildlife gezien, met name olifanten en giraffen. De route was ook interessant. Het zand werd hier en daar steeds dieper en dan was de 4wd echt nodig. Omdat er slechts een baan is voor beide richtingen levert dat ook bijzondere situaties op. Zeker als je zelf al met moeite door het diepe zand ploegt en dan opzij moet voor een ander het nog diepere zand in is dat best een uitdaging. Onderweg nog auto’s gezien die uit de penarie gesleept werden.

Ook bijzonder is het hoe het wildlife hier toch telkens uit het niets kan opduiken. Terwijl wij met een sukkelgangetje van 20 km per uur door het diepe zand aan het waden waren ontdekten we een grote olifant pas toen hij vlak naast ons stond op nog geen 5 meter afstand. Het is haast niet voor te stellen dat zo’n groot beest zo gemakkelijk wegvalt in de natuur, zelfs al zijn de meeste bomen hier zonder blad.

Eenmaal aangekomen in Savuti de kampeerplaats uitgezocht. We staan op een erg mooie plek aan het water, de enige kampeerplaats met een naam: Paradise.

Onze campsite

Omdat de olifanten hier telkens kranen met waterleiding en al uit de grond rukken, hebben ze hier iets ingenieus bedacht, een enorme betonnen constructie met een kraan in een gat en water uit een ander eind zodat een olifant het niet kan vernielen.

100% Elephant Proof

Nadat we ingechecked waren even de benen strekken en daarna door naar het moeras hier in de buurt, want daar zou veel wildlife moeten zitten.

Dat was niet gelogen. We hebben denk ik tussen de 50 en 100 olifanten gezien in minder dan een uur. Verder veel andere beesten, wildebeesten, zebra’s, springbokken, gieren, noem maar op. Zelfs een dode olifant in de buurt van de weg zien liggen. Gek genoeg geeft het zien van zo’n groot beest dood langs de weg je echt een diep triest gevoel.

Op de weg terug stond een kudde olifanten met kleine olifantjes midden op het pad dat wij moesten volgen. Het pad was niet veel meer dan twee bandensporen waar eerder een paar auto’s doorheen gereden waren in het hoge gras. De olifanten waren lekker in het gras aan het grazen en hadden duidelijk weinig haast om opzij te gaan. Omdat er kleintjes bij waren en de oudere beesten die waarschijnlijk zouden gaan beschermen leek het niet verstandig om ons een weg door de kudde heen te banen. In plaats daarvan zijn we van het pad af dwars door het hoge gras, eigenlijk zonder dat we goed konden zien waar we op of over reden, om de kudde heen gereden. Was maar goed ook want een van de olifanten vond al dat we dichtbij kwamen en deed een nep-charge. Uiteindelijk hebben we in deze dolle tocht door het hoge gras nog wel een termietenhoop stuk gereden of een steen geraakt, maar dat is met onze auto geen probleem. Daarna zonder al te veel gedoe het pad weer op en onze weg vervolgd.

Onderweg nog gestopt voor een eenzame mannetjesolifant die ging oversteken en ook deze was minder vrolijk en klapperde dreigend met zijn oren voordat hij doorging. Kennelijk zijn de dieren hier eind van de dag een beetje uit hun hum. Zal wel door de warmte komen waar zij ook last van hebben.

Daarna niet veel bijzonders meer tot de camping. Daar lekker gegeten en een goede fles wijn gedronken bij het vuurtje. Het wordt al snel donker en hoewel het vuurtje goed brand zit je toch minder gemakkelijk buiten als je in het struikgewas van alles hoort, zo nu en dan oogjes oplichten en in de rivier zware plonsgeluiden van een groot beest te horen zijn die je niet meer kan zien.

Uiteindelijk de tent maar ingedoken, dan is het wildlife spotten een stuk aangenamer. Op dit moment zitten we in de tent te luisteren naar iets dat lekker aan het splashen is zonder dat we enig idee hebben wat het is…