29 oktober: Victoria Falls

Vandaag gaan we naar Zimbabwe. Onze camping ligt op een paar kilometer van de grens, dus we kunnen snel bij de grenspost zijn.

De grenspost zelf ziet er uit als het terrein van een louche autohandelaar. Overal staan auto’s en vrachtauto’s geparkeerd en iedereen verdringt zich in een klein kantoortje.

De kassa moet duidelijk rinkelen, want naast een visum moeten we ook betalen voor carbontax en moeten we een verzekering kopen. Dit wisten we overigens van te voren al, maar blijft bijzonder. Ze accepteren hier alle valuta, bij voorkeur afrikaanse randen lijkt het wel. We hebben weinig nieuws kunnen volgen, maar lijkt er op dat het nog steeds niet al te best gaat met de dollar.

Na de gebruikelijke financiele aderlating en weet ik hoeveel formulieren en nog meer stempels (minimum lijkt 2 per formulier, anders is het kennelijk niet officieel) mogen we verder. Overigens goed om te zien dat de fabrikant van carbonpapier zich geen zorgen hoeft te maken, dat is hier nog volop in gebruik.

Een kilometer of 5 van de grens worden we staande gehouden door wat het meest lijkt op een kindsoldaat, een wel heel jong agentje die controleert of ik m’n verzekering wel betaald heb. Kennelijk waren mijn papieren in orde dus ik mocht door.

De grenspost zorgt voor zoveel vertraging per auto dat je vervolgens de weg tot Victoria Falls zo’n beetje voor jezelf alleen hebt. Eenmaal aangekomen in het plaatsje Victoria Falls komen we erachter dat mijn bankpassen niet werken om geld uit de muur te halen. De hele vakantie was de gewone pas, Maestro, al lastig, maar ook de creditcard (Mastercard) is hier niet populair. Alleen Visa lijkt te werken en dat heb ik niet. Dat is best lastig en geeft niet bepaald een prettig gevoel. Dus de eerste de beste bank ingelopen en daar opnieuw geprobeerd. Daar als tip gekregen dat Barclays wel Mastercard accepteert. Het is inmiddels 11:00 uur en alle banken gaan hier dicht om 11:30 uur, dus wordt wel krap. Gelukkig blijkt het verhaal van Barclays te kloppen en komen de hoog nodige flappen uit de muur rollen. Dat geeft maar weer rust.

Top of Victoria Falls

Op de eerste campsite die we bezochten daar konden we niet meer staan omdat een chauffeur van een grote touristenbus (Overlander) besloten had deze midden op de weg van de camping te parkeren en was daarna vertrokken en zou die dag waarschijnlijk niet meer terugkomen. De camping zag er bovendien wat shabby uit, dus door naar de volgende die we gezien hadden.

De volgende camping is alles tip top, zwembad, goed restaurant, goed sanitair, prima. We konden hier zelfs gelijk ons waterraften voor de volgende dag regelen. Kennelijk was er nog plek (of men stuurt een extra boot). Dat is mooi meegenomen, want we hadden er rekening mee gehouden pas overmorgen te kunnen.

Na al dit geregel waren we wel hongerig geworden, dus lekker gegeten in het restaurant en daarna op weg naar de falls.

Victoria Falls is een bijzondere ervaring zondermeer, erg mooi om te zien. Hier en daar is de spray van de waterval zo hevig dat je binnen de kortste keren helemaal door en door nat wordt. We nemen veel te veel foto’s en genieten volop.

We hebben ook wel bekijks. Kennelijk ligt het aan m’n gezicht maar spontaan willen mensen met mij op de foto en vraagt een klas met schoolkinderen of ik een foto van hen kan nemen.

We lopen meer dan een kilometer lang langs de rand van de waterval. Het laatste punt is niet meer voorzien van enige vorm van afrastering zodat je over de rand gelijk de diepte in kan kijken. In de verte zien we een raft bootje vertrekken. Als dat ook het vertrekpunt voor ons is, dan hebben we een geweldige start. De tocht begint echt aan de voet van de watervallen.

Of klik hier

Op de weg terug nog bij een mooi punt genoten van het uitzicht en daar een goede fles champagne die we al de hele vakantie voor dit moment mee hebben gezeuld geopend. Heerlijk genieten.

Eind van de middag nog lekker gezwommen in het zwembad en gerelaxed. ‘s avonds een braai met de rest van de champagne.

Eind van de dag hoorden we dat vandaag extreem heet was en alle hitterecords in Zimbabwe zijn gebroken: 48 graden. Het oude record was 50 jaar oud en lag op 42 graden. Wij hadden daar gelukkig weinig van gemerkt, we zaten lekker in de koele spray van de watervallen en daarna in het zwembad.

Morgen vroeg op raften op de Zambezi. Lijkt me helemaal geweldig en met wat ik nu heb gezien ook best wel een heftige ervaring.